Ο δρόμος που οδηγεί από τη φαντασία στην πραγματικότητα είναι ο δρόμος της τέχνης. Ο καλλιτέχνης είναι κάποιος που ωθείται από εξαιρετικά ισχυρές ορμικές ανάγκες· ποθεί την απόκτηση τιμών, δόξας, δύναμης, πλούτου, φήμης και αγάπης από τις γυναίκες, αλλά του λείπουν τα μέσα για να τα ικανοποιήσει. Έτσι, όπως κάθε άλλος με ανικανοποίητους πόθους, απομακρύνεται από την πραγματικότητα και μεταφέρει το ενδιαφέρον και τη λίμπιντό του στις επιθυμίες των φαντασιώσεών του.

[...] Ένας αληθινός καλλιτέχνης γνωρίζει πώς να επεξεργάζεται τις ονειροπολήσεις του, έτσι ώστε χάνουν τα προσωπικά στοιχεία που δυσαρεστούν τους ξένους και μπορούν να τις απολαύσουν και οι άλλοι. Γνωρίζει επίσης να τις μετριάζει, έτσι ώστε η καταγωγή τους από απαγορευμένες πηγές να μην είναι εύκολα αναγνωρίσιμη. Επιπλέον, έχει τη μυστηριώδη δυνατότητα να μεταπλάθει ένα ορισμένο υλικό, μέχρι να γίνει πιστό ομοίωμα των φαντασιώσεών του, και γνωρίζει πώς να προσδίδει στους αντικατοπτρισμούς των φαντασιώσεών του τόσο μεγάλη ροή ηδονής, ώστε, τουλάχιστον προς στιγμήν, οι απωθήσεις να φαίνεται σαν να κλυδωνίζονται και να καταρρέουν.

Κάθε φορά που το επιτυγχάνει ανοίγει στους άλλους τον δρόμο για την ανακούφιση και την ικανοποίηση των δικών τους, ασυνείδητων πηγών ηδονής και αποκομίζει την ευγνωμοσύνη και τον θαυμασμό τους· κερδίζει -μέσω της φαντασίας του- ό,τι μέχρι τότε κέρδιζε στην φαντασία του: δόξα, δύναμη και την αγάπη των γυναικών.

(Sigmund Freud, "Εισαγωγή στην ψυχανάλυση")